Bebeklerde Beyin Felci

Köşe Yazarları - 07.12.2015 - 8:09

Günümüz de sıkça adını duymaya başladığımız serepral palsi; hamileleik döneminde, doğum esnasında ya da doğumdan sonra bebeğin beyninde meydana gelen bir hasar sonucu oluşan kalıcı ama ilerleyici olmayan bir problemdir. Hareket, denge, koordinasyon ve bunlarla birlikte oluşan farklı fiziksel sorunlarla kendini gösterir. Beyinin belirli bir bölgesinde meydana gelen hasar ilerleyici değildir. Bu hasar sonucu olarak çocukta normal gelişim eğrisinde sapmalar olur. Fizik tedavi ve rehabilitasyon almayan hastalarda yürüme, denge ve koordinasyon ve diğer fiziksel işlevlerde kalıcı ve ilerleyici sorunlar kendini gösterir.

Serepral palsiye neden beyin hasarının en önemli nedeni bebeğin doğum kilosunun düşük olması ve erken doğumdur. Bununla birlikte hamilelik döneminde annenin geçirdiği hastalıklar, kullandığı ilaçlar, doğumda bebeğin oksijensiz kalması, beyin kanaması ve çeşitli genetik faktörlerde SP için risk faktörlerindendir. Modern tıbbın sunduğu imkanların artmasıyla serepral palsi hastası çocuk sayısı giderek artmaktadır. Bu yüzden iyi bilinmesi ve bu hastalığın önlenmesi için azami özen gösterilmesi gerekmektedir. Gelişmemiş ülkelerde özellikle canlı doğumlarda bu hastalıkla doğan bebek sayısı gelişmiş ülkelere göre oldukça yüksektir. Bu hastalarda beynin etkilendiği bölgesine göre vücudunda anormallikler kendini gösterir. Hasarlı bölgenin genişliğine ve oluştuğu yere göre de hastalığın ağırlığı artar. Bu hastalık için risk faktörleri ise şu şekildedir. 36 haftadan önce meydana gelen doğum, 25000 gr dan aşığı doğum ağırlığı, çoğul gebelik, zor gerçekleşen doğum, bebeğin gelişim ve doğum sürecinde oksijensiz kalması, beyin de kanama meydana gelmesi, havale geçirilmesi ve beyinde kalıcı hasara neden olabilecek diğer etkenler sıralanabilir.

Ailelerde bebeğin başını tutamaması, dönememesi ve emekleme gibi bir yaşına kadar olan hareketleri yapamamaya bağlı olarak hastaneye başvuru yapılır. Bu anda itibaren ise fizik tedavi ve rehabilitasyona başlamak gerekir. Ailelerde ki en büyük kaygı ise çocuğunun yürüyebilmedir. Fiziksel olarak bağımsızlığını kazanması için büyük bir çaba sarf edilmesi gerekir. Yürüme beklentisi ve diğer fonksiyonel seviyelere gelmek için uygun tedavilerin doğru bir şekilde belirlenmesi ve profesyonel fizyoterapistler tarafından uygulanması şarttır.

Sağlıklı, mutlu ve ağrısız günler dileğimle…